Er is nu zoveel angst
in en om ons heen
Angst om ziek te worden
en als je geen angst hebt voor corona
dan is er de angst voor de overheid
voor wat er allemaal gaande is
en wat er allemaal komt
Zit de angst niet in je
dan zit het wel om je heen
en voor je het zelf door hebt
bedekt een sluier van angst ook jou
Het gebeurde ook bij mij.
Ik was moe van het hele gedoe.
Ik was gelatener geworden.
Doffer dan ik werkelijk ben.
Het was de sluier.
De sluier van angst.
Angst om mezelf openlijk uit te spreken
want poeh hé,
er zijn zoveel meningen
en voor je het weet krijg je bagger over je heen
dus liever zei ik maar niks.
Maar nu lijkt alsof ik wakker ben geworden uit een doffe winterslaap.
Ik voel mijn powervrouwenkracht weer
en ik heb de sluier die over me heen lag afgeworpen
Ik voel me verfrist en herboren
dus pas maar op;)
En jij, lieve vader, lieve moeder:
Herken je wat ik schrijf?
Hoe is het met jouw sluier?
Hoe is het met jouw kracht?
Kun jij het (weer) voelen?
Of (nog) niet?
