Wat had je toch een luizenleventje
voordat jouw eerste kind geboren werd!
Je kon een heel weekend in bed liggen
gewoon omdat je er zin in had
Je kon op stap zoveel je wilde
zonder een oppas te hoeven regelen
(zonder schuldgevoel bovendien)
Je kon lekker luide muziek draaien
of juist in heerlijke stilte zijn
Je kon urenlang sporten
yoga doen
op retraite gaan
of lekker de beest uit hangen
Je kon je eigen flow volgen
van ‘me myself and I’
Tuurlijk,
je had ook toen je plichten,
je mitsen en je maren
maar dat was appeltje eitje
vergeleken met de verantwoordelijkheden
die je nu als ouder draagt
Jouw kind heeft je nodig
telkens weer opnieuw
ook als je geen zin of puf hebt.
Dat kan zo pittig zijn…
…en tegelijkertijd zitten juist daar zoveel lessen in.
Want al heb je duizenden uren yoga beoefend
met je benen in de lucht
Al heb je duizenden uren gemediteerd
tot aan de hemel
Al heb je nog zo’n flamboyant leven geleid
met lustige liefde
Je kind brengt je met je voeten op de aarde
en stelt alles wat je ooit leerde op de proef.
Je kind dwingt jou tot overgave aan onbaatzuchtige liefde.
Onvoorwaardelijke liefde.
Van hart tot hart.
No matter what.
