“Wat is liefde eigenlijk?”, vraag ik aan mijn 4 jarige dochter.
“Dat is dat je veel van iemand houdt”, antwoord ze.
“Wat gebeurt er eigenlijk bij jou als je veel liefde van iemand voelt?“ vraag ik haar.
Ze zegt: “Dan word ik blij. Dan krijg ik natte ogen.
Dan ben ik zó blij dat ik de hele tijd grapjes wil maken!”
Ze kijkt me diep aan, knuffelt me en zucht diep.
Ik vervolg: “Als je boos bent, dan voel je soms de liefde niet meer.
Maar weet je, de liefde gaat nooit weg.
Als je niet meer boos bent, dan voel je de liefde weer.”
Ja, dat herkent ze wel.
Want Freya kan soms heel boos worden.
Op haar grote broer, op haar vader of op mij.
Haar hart sluit,
ze verhardt
en vindt de ander heeeeeeel stom.
Ze schiet boze pijlen om zich heen
maar eigenlijk zijn ze niet gericht op de ander
maar op een situatie die eraan vooraf ging
die niet prettig voor haar was
Na boosheid komen de tranen
druppels van teleurstelling of pijn
Het snikken verzacht haar lijfje
en zet haar hart weer op een kier
waardoor liefde weer in en uit kan stromen.
Zo gaat dat vaak bij haar.
En ook bij ons.
Eerst boos,
dan verdrietig,
en dan is er weer ruimte om de liefde te voelen die er al die tijd was,
maar even niet voelbaar was.
Herken je dit?
PS:
Boosheid, verdriet en liefde zijn één van de onderwerpen die aan bod komen in ‘Kindlief’, een vermakelijke en leerzame voorstelling voor ouders, door voormalig kindertherapeut Elise Verheul.
Neem een kijkje op www.eliseverheul.nl/kindlief
